Friday 23 December 2011

Άλφα+Όμικρον


Αναρχία, λέξη βαριά με βαθύ νόημα.
Γένους θηλυκού με τάση προς το ουδέτερο.
Χρώματος μαύρου, άσπρου, κίτρινου, κόκκινου, μπλε, μώβ, φούξια, πορτοκαλί, δεν έχει σημασία ποιό είναι το αγαπημένο σου χρώμα ούτως ή άλλως πάσχει από αχρωματοψία.
Δεν κάνει διακρίσεις.
Συναναστρέφεται πολλές όμορφες λέξεις όπως η αθεεία, η ανυπακοή, η ανεμελειά, ο αγώνας, τα ιδανικά.
Η ηλικία δεν την ενδιαφέρει και μιλάει όλες τις γλώσσες εκτός από την γλώσσα της εξουσίας. Διαβάζει Προυντόν, Μπακούνιν και Κροπότκιν.
Έχει ως σήμα κατατεθέν το κεφαλαίο άλφα μέσα σε ένα κεφαλαίο όμικρον και ως σύνθημα 'Anarchy is Order' (ελληνικά: η αναρχία είναι τάξη).
Όμως οι κακές γλώσσες την συνδέσανε με το χάος, αν και η τάξη αναδύεται μέσα από το χάος στην φύση, την αναρχία, οι ίδιες γλώσσες, την αποσυνδέσανε τελείως από την τάξη.
Παρεξηγημένη είναι, λοιπόν.
Έχει στερητικό α(ν) στην αρχή.
Οι άνθρωποι φοβούνται ότι έχει να κάνει με στέρηση.
Η στέρηση υποδηλώνει άρνηση, αλλά όταν αρνήσαι κάτι πρέπει να ξέρεις το γιατί και τα 'γιατί' απαντώνται καμιά φορά δύσκολα.
Δυστυχώς, τα δύσκολα δεν τα προτιμούν, δεν πουλάνε, δεν δίνουν κέρδος χρηματικό, μόνο πνευματικό.
Έτσι, ελάχιστοι ασχολούνται με το τι είναι η αναρχία και γιατί στερείται της αρχής...
Εσύ;

Monday 19 December 2011

Θεώρημα Sandwich




Η νύχτα ήταν δύσκολη, αλλά η μέρα ακόμα δυσκολότερη.
Οι καθρέφτες έσπασαν και έμεινες μόνος στο δωμάτιο. Δεν έμειναν ούτε καν οι φανταστικοί σου φίλοι. Τι να πω και για τον εαυτό σου! Αυτόν σου τον πήραν πριν προσθέσεις στο λεξιλόγιό σου την δωδεκαχιλιοστή σου λέξη. 
Είναι δύσκολο να μιλάς με κάποιον που δεν σε καταλαβαίνει. Ειδικά όταν εσύ του μιλάς για ποίηση και αυτός ονειρεύεται μπριζόλες και σπληνάντερα. 
 (Γαμώ το, αυτό δεν έπρεπε να το πω.)
Να μου πεις, φανταστικέ μου αναγνώστη, κι αυτά ποίηση είναι. Σάμπως, και ο Bukowski δεν είχε γράψει το ποίημα 'Σκέψεις Πάνω Από Ένα Σάντουιτς (Thoughts While Eating A Sandwich)';
Πόσο μακρυά απέχουν τα κοψίδια από ένα σαντουιτσάκι;
Εξαρτάται, σου λέω εγώ. Εξαρτάται τι κουβαλάει αυτό το σάντουιτς μέσα του. Που ξέρεις ότι δεν είναι φτιαγμένο για χορτοφάγο;
Η απάντηση είναι απλούστατη! Σιγά μην έτρωγε ο Bukowski σκέτα αγγουράκια με ψωμάκια. Στάνταρ, έβαζε μέσα ζαμπόν, πολύ πιθανόν και μπέικον.



Thursday 15 December 2011

Μα, είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει...

Ημερομηνία παραγωγής, ημερομηνία λήξης, ημερομηνία αναχώρησης, ημερομηνία επιστροφής, ημερομηνία επετίου, ημερομηνία χωρισμού, ημερομηνία γέννησης, ημερομηνία θανάτου, ημερομηνία εκλογών, ημερομηνίες εορτών και εορτασμών.
Ημερομηνία.
Ημερομηνίες.

Όλη μου η ζωή μπορεί να κρυπτογραφηθεί σε ημερομηνίες.

Τα όνειρά μου ,άλλες φορές στριμωγμένα άλλες φορές μέσα στην άπλα, κλεισμένα μέσα σε βαλίτσες, βαλιτσάκια, τσάντες, νεσεσέρ, σακούλες, καμιά φορά και παραμάσχαλα.
Κι αυτά με τη σειρά τους πεταμένα μέσα σε αμάξια, βανάκια, καράβια και αεροπλάνα.

Έχω αλλάξει τέσσερις διευθύνσης 'μόνιμης' κατοικίας. Μόνο μόνιμες δεν ήταν και ούτε θα είναι και στο μέλλον.
 Δεν θέλω να είναι. 

Η μονιμότητα έχει ως συνέπεια την αυταπάτη της τάξης και της ασφάλειας, της τακτοποίησης και της οργάνωσης. Η μόνη οργάνωση που γνωρίζω είναι το οργανωμένο χάος. Την τάξη και την ασφάλεια τα αφήνω για σας.

Από παιδί ήθελα να είμαι σαν τον Καββαδία, να ταξιδεύω μέσα σε καράβια σ'όλο τον κόσμο και να μη δένω πουθενά μόνιμα κι ας είμαι κορίτσι και αυτές οι σκέψεις δεν είναι 'καθώς πρέπει' για το φύλο μου. Το θέμα είναι ότι από μικρή είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν είμαι κάμπια για να με ενδιαφέρουν τα φύλλα. (Ακούγεται καλύτερα όταν δεν το βλέπεις γραμμένο...Σκατά!)

Θέλω να φύγω, αλλά όχι για να γυρίσω πίσω. Θέλω να φύγω έτσι ώστε να μη χρειαστεί ούτε καν να κοιτάξω πίσω. Κάποια μέρα θα το μετανιώσω, αν και δεν έχω μετανοιώσει για τίποτα και ποτέ. Και όχι επειδή δεν έχω κάνει ποτέ λάθος, απλά ήταν τόσα πολλά τα λάθη που δεν άφηναν χώρο για καμιά μετάνοια. Ήρθε ο καιρός να φύγω. Να πάω παρακάτω, να δω τι υπάρχει πίσω από τον λόφο.

Ίσως η θέα εκεί είναι καλύτερη. 

Όμως, πρέπει να κάνω κάμποση υπομονή ακόμα. Είναι δύσκολοι οι καιροί για τους μη-πρίγκιπες. :/


(*)Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το ποίημα του Νίκου Καββαδία "Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia"

Διάλογοι


*

-Ώπα, ώπα! Εσύ είσαι η Lilith από το φόρουμ; Αυτή που είχα δει σε έναν εφιάλτη ότι μας σκότωνε;

-Αυτοπροσώπως! Κι εσύ κάτι μου θυμίζεις!

-Όχι, που δεν θα σου θύμιζα, δαίμονα της κολάσεως.

-Μίλα μου λίγο ακόμα για εκείνο το όνειρο, που ανέφερες.

-Θυμάμαι μόνο ότι ήσουν τεράστια και είχες μεγάλα δόντια σαν ένας mini godzilla.

-Μ'αρέσει ο τρόπος που με ονειρεύεσαι.


*

-Δυνάμωσε, γείτονα, τον Σιδηρόπουλο. Δεν ακούγεται καλά.
-Χαχαχα
-Ε, ακούγεται που ακούγεται, να μην ακούγεται καθαρά;
-Τώρα;
-Τέλεια!

*
Οι διάλογοι αυτοί είναι 100% αληθινοί...Ίσως και 140%.

Tuesday 6 December 2011

Για αλλού ξεκινάμε κι αλλού καταλήγουμε...Σ'αρέσει, όμως, ε;

Μόλις διάβασα κάτι σε ένα αγαπητό μου forum για τον Κιάμο και θυμήθηκα το εξής:
Είχε έρθει αυτός στο ακριτικό νησί που τυγχάνει να μένω πριν κάνα χρόνο (;) και την επομένη είχαμε ένα μάθημα που γεμίζει την μεγάλη αίθουσα, ονόματι Α1, όπως, καταλαβαίνετε, οι μπουμπούκες μας δεν πατήσανε στο μάθημα, που γινόταν την βάρβαρη ώρα των 9 το πρωί. Ο καθηγητής, που είχε το εν λόγω μάθημα, έξαλλος που δεν ήρθε σχεδόν κανείς πάει σε έναν συνάδελφό του και λέει: 'Ποιός είναι αυτός ο Κιάμος; Ποιός είναι που δεν ήρθε κανείς στο μάθημα! Απαράδεκτο!'. Η απάντηση του άλλου καθηγητή: 'Βλέπεις, ο Κιάμος μπορεί και γεμίζει ένα στάδιο ολόκληρο κι εσύ δεν μπορείς να γεμίσεις ούτε την Α1.'
Εμένα μου φάνηκε αστείος ο διάλογος. Αν δεν σας άρεσε μπορείτε να ακούσετε Κιάμο.

Πότε πρόλαβε να πάει 3:14;;; Ο π με κυνηγάει αυτές τις μέρες >.>
Είναι και 6/12 ¨/
Ήθελα να γράψω κάτι σχετικό με την ημέρα, αλλά τώρα είν' αργά και πολλοί άλλοι γράψανε ήδη.

Ξημερώνει Τρίτη, μετά Τετάρτη, Πέμπτη, Πρασκευή.............και όλα θα συνεχιστούν με την ίδια ρουτίνα να τα σκεπάζει σα βαριά σκόνι μέσα σε κλεισμένο σπίτι. Η κοινωνία μας είναι ένα κλεισμένο σπίτι, που δεν αλλάζει τίποτα εκεί μέσα. Θα περάσει και το σήμερα, θα περάσει και το αύριο και μεθαύριο κανείς δεν θα θυμάται τίποτα.  Άντε, καλό ξημέρωμα... Βρέχει!



Friday 2 December 2011

Πληθαίνουμε

Ήταν 1 παρά τη νύχτα. 
Περπάταγα σε ένα σκοτεινό σοκάκι. 
Μια λιγνή, αλλά γνωστή φιγούρα ερχόταν από την απέναντι κατεύθυνση μιλώντας στο κινητό. 
Ξαφνικά ακούστηκε ένα μιάου!
Φυσικά, δεν μπορούσα να μην απαντήσω με ένα μιάου!

Γινόμαστε πολλές και μ'αρέσει! =^^=
 



Το συμβάν αυτό είναι 100% αληθινό.

Μπορεί να συμβεί και σε σένα. Δώσε θάρρος στον σουρρεαλιστή μέσα σου!