Tuesday, 29 November 2011

Δεν κοιμάσαι καλά; Ίσως φταίει η μοναξιά.

Βράδυ δευτέρας, χωρίς ιδιαίτερες προθέσεις κοιτάζεις το ρολόι. Τακ...τακ...τακ...τακ... Αγαπάς το τακ τακ τακ, σου δίνει σιγουριά και ασφάλεια.
Θέλω να σου πω μια ιστορία. Την έφτιαξα μόνο για σένα. Κράτα την, κράτα την στο μυαλό σου! Κλείδωσέ την εκεί και μην την αφήσεις να βγει από την πόρτα που λέγεται στόμα.
Ένα κρύο πρωινό ο άγνωστος Χ βγήκε στο μπαλκόνι και πήρε μια βαθιά ανάσα. Ήξερε ότι όλη η πόλη έψαχνε να τον βρει. Ένιωσε περίεργα συνδεδεμένος με τον Κ. από την 'Δίκη' του Κάφκα, αλλά έδιωξε τρομαγμένος αυτή τη σκέψη. Μπήκε μέσα στο άχαρο δωμάτιο, ντύθηκε και βγήκε στο δρόμο φορώντας μαύρη κουκούλα για να κρυφτεί από τον κόσμο. Η πόλη ήταν γεωμετρικά τέλεια. Οι κάτοικοι ήταν αλγεβρικά τέλειοι. Όλα φαίνονταν τέλεια προσεγμένα με μαθηματική ακρίβεια. Όμως, υπήρχε ένα πρόβλημα. Υπήρχε ένας άγνωστος Χ, ο οποίος χάλαγε την αρμονία των άλλων. Τους ξεβόλευε από την ρουτίνα τους, τους έβαζε αμφιβολίες για τα πάντα. Όπου ανακατεβόταν ο Χ όλα έχαναν την βολική τους σιγουριά. Κάποιοι άρχισαν να επηρεάζονται. Το θέμα είναι ότι ο Χ τα έκανε όλα αυτά αθελά του. Αυτός το μόνο που ήθελε ήταν να μάθει το πραγματικό του όνομα.
Δεν ξέρω να γράψω το τέλος. Ίσως ξέρεις εσύ.


Friday, 18 November 2011

Μπλα μπλα μπλα λεμόνι

Μεταμεσονύχτιες γουρουνιές έχει σήμερα το μενού, κύριε. Ενδιαφέρεστε;
Πότε καταλαβαίνεις ότι έχεις περάσει το σύνορο της τρέλας; Όταν στέλνεις μηνύματα μέσω φόρουμ στον εαυτό σου και σε βρίζεις κι όλας. Σου 'χει τύχει;

Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο, που είναι το Πολυτεχνείο; Στην οδό Στουρνάρη. Πήγαινε να θαυμάσεις τον μπάτσο στη γωνιά. Μπορεί να ήταν συμμαθητής σου κάποτε. Έγινε όργανο (ποιό όργανο φαντάσου μόνος σου) για τα χρήματα, κατέληξε να βαράει φοιτητές για την ευχαρίστηση. Δεν τον παίρναν για dominatrix σε House of Pain φαίνεται. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου γίναν το '73 (ως παιδί των '80s δεν έχω μάθει να βάζω 19 μπροστά από χρονιές), εν έτει 2011 ακόμα ίδια η χούντα με άλλο όνομα, αλλά ίδια επίθετα να γυροφέρνουν το πτώμα της δημοκρατίας. Άντε, βρε, και στις εκλογές (όταν και άμα γίνουν) να πουληθείτε για κάτι περισσότερο από 30 αργύρια και να ψηφίσετε την ΝουΔου ή μη χειρότερα κάνα ΛΑ.Ο.Σ. (για το οποίο δήλωσε ο γνωστός μπουμπούκος της τιβί ότι δεν είναι ακροδεξιό. Ναι, ρε, σωστά. Πού είναι η ακροδεξιά; Ε, αυτοί είναι πιο δεξιά ακόμα.), βόδια. Το μΠΑτΣΟΚ δεν το αναφέρω καν, γιατί αμά καταφέρει και πάρει πάνω από 10% (κάτι μου λέει θα πάρει και παραπάνω) καλύτερα να αυτοκτονήσουμε όλοι ομαδικώς.

Τελικά ποιος είναι ο πιο σύντομος δρόμος ανάμεσα σε δύο σημεία; Μη βιαστείς να απαντήσεις, είναι παγίδα η ερώτηση.





Thursday, 17 November 2011

Δεν είναι ότι δεν μπορώ, απλά δεν θέλω.

Οι σουπερήρωες σε κατάσταση απελπισίας. Ο Batman έχασε όλη την περιουσία του στο χρηματιστήριο και σε λάθος επενδύσεις, τώρα μεθάει κάθε βράδυ σε παρακμιακά μπαρ. Ο μπάτλερ του, ο Alfred, πέθανε από καρκίνο. Η Catwoman εθίστηκε στην κόκα. Η τράπεζα κατέσχε το αόρατο όχημα της Wonder Woman και σε λίγες ώρες εκείνη θα μάθει ότι είναι έγκυος χωρίς να ξέρει ποιός είναι ο πατέρας. Ο Superman δεν χωράει πια στην μπλε στολή του και περνάει τα βράδια του στο redporn. H Lois Lane πήρε γερή δόση υπνωτικών και δεν ξύπνησε ποτέ. Ο Joker έπαθε κατάθληψη και σταμάτησε να γελάει. Η Harley Quinn κατηγορείται για ξυλοδαρμό μπάτσου σε διαδήλωση υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφυλων, αλλά το μόνο που θέλει είναι να παντρευτεί την Poison Ivy. Οι X-men διαλύθηκαν. Ο Wolverine προσπαθεί, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, να πλησιάσει τα παιδιά του την Χ-23, η οποία έγινε ιερόδουλη και τον γιό του, Daken, ο οποίος έγινε πρεζόνι. Ο Magneto, ο οποίος πάσχει από ανία, μαζί με τον Professor-X περνάνε τις μέρες τους σε ένα γεροκομείο.
Και μετά απ' όλ' αυτά μου ζητάς να αγοράσω ριζοσπάστη;

Wednesday, 16 November 2011

ἀφαίρεσε τὴ νύχτα ἀπ᾿ τὰ μάτια σου – πῶς νὰ παλέψω μόνος με τοὺς δυό σας;

Κι εκεί που κάθεσαι αμέριμνη πάνω σε ένα τείχος και κουνάς παιδιάστικα τα πόδια σου πέρα δώθε έρχεται άλλο ένα παιδάκι σαν κι εσένα, σε αρπάζει και πέφτετε μαζί από το τείχος... Πότε θα προσγειωθείτε; Πάνω σε τι θα προσγειωθείτε; Θα επιβιώσετε από την πτώση; Άγνωστον. Ίσως και αδιάφορον.Ούτως ή άλλως, εσύ ήρθες για την μερέντα και όχι για να σου πω θεωρίες περί έρωτα και αγάπης. Καλή επιλογή δεν λέω. Όμως, τι να σου πω για την μερέντα, ε; Θες να σου πω για την χθεσινή μου μάχη ενάντια σε δύο μύγες, χοντρές και πονηρές, και πώς κατάφερα να διατηρήσω την αξιοπρέπειά της; Ή μήπως για τότε που η μερέντα βγήκε από το βαζάκι της και απλώθηκε με έναν περίεργο ερωτισμό στο πάτωμα; Αν και υποθέτω θα προτιμούσες να ακούσεις κάτι πιο μυστικιστικό, κάτι πιο απόκοσμο, κάτι με περιτύλιγμα την σοφία. Δεν σε κατηγορώ, τα θυμιατά και δυό κουβέντες βρώμικες ανακατεμένες με λίγο κρασί πουλάνε πάντα. Αλλά, ξέρεις κάτι; Φαντάσου μόνος σου τι απέγινε αυτή η βρωμιάρα η μερέντα εγώ πάω να παίξω με την νουτέλλα.


(*) Ο τίτλος της ανάρτησης είναι μικρό ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Tuesday, 15 November 2011

Διαδρομές και μπούρδες

Φαντάσου, αν και δεν έχει καμιά σημασία, αλλά κάνε μου την χάρη και φαντάσου, έναν σκύλο κι έναν άντρα να περπατάνε σε μια έρημο μες το σούρουπο. Αφού απολαύσεις την διαδρομή τους αρκετά στο μυαλό σου, εκείνοι θα μπουν σε μια πόλη φάντασμα γεμάτη...φαντάσματα. Δεν τα βλέπουν, αλλά ο σκύλος τα νιώθει στο πετσί του, νιώθει τα αόρατα χέρια τους να τον χαϊδεύουν, νιώθει ένα αόρατο πιτσιρίκι να θέλει να του τραβήξει την ουρά. Ο άντρας από την άλλη άνιωθος, καθώς τα homo sapiens αρσενικά έχουν καλύτερες ασχολίες από τα φαντάσματα. Να μη στα πολυλογώ και σε κουράζω, ο άντρας έμεινε στην επόμενη πολή που πήγαν. Οι ιστορίες λένε πως βρήκε μια τρελή κοκκινομάλλα που αντί για γάλα έβγαζε μπύρα από τα στήθια της. Ο σκύλος όμως συνέχισε την περιπλάνησή του και δεν έμεινε με καμία σκύλα, διότι ο σκύλος ήξερε καλά ότι αν είχε βρει την 'σωστή' σκύλα για σύντροφο δεν θα χρειαζόταν να μείνει μαζί της, αλλά εκείνη θα ερχόταν μαζί του. Θα ήθελα να σου πω ότι ο σκύλος δεν είναι διόλου εγωιστής, αλλά δεν προλαβαίνω, καθώς δύο μύγες κάνουν επιδρομή στο βαζάκι με την μερέντα και ξέρεις πώς την φυλάω για σένα. Πάω να την υπερασπιστώ!
Α, κι όταν φύγεις τράβα την κουρτίνα. Βαρέθηκα να βλέπω τον ματάκια γάτο να με κοιτάει επίμονα.