Φαντάσου, αν και δεν έχει καμιά σημασία, αλλά κάνε μου την χάρη και φαντάσου, έναν σκύλο κι έναν άντρα να περπατάνε σε μια έρημο μες το σούρουπο. Αφού απολαύσεις την διαδρομή τους αρκετά στο μυαλό σου, εκείνοι θα μπουν σε μια πόλη φάντασμα γεμάτη...φαντάσματα. Δεν τα βλέπουν, αλλά ο σκύλος τα νιώθει στο πετσί του, νιώθει τα αόρατα χέρια τους να τον χαϊδεύουν, νιώθει ένα αόρατο πιτσιρίκι να θέλει να του τραβήξει την ουρά. Ο άντρας από την άλλη άνιωθος, καθώς τα homo sapiens αρσενικά έχουν καλύτερες ασχολίες από τα φαντάσματα. Να μη στα πολυλογώ και σε κουράζω, ο άντρας έμεινε στην επόμενη πολή που πήγαν. Οι ιστορίες λένε πως βρήκε μια τρελή κοκκινομάλλα που αντί για γάλα έβγαζε μπύρα από τα στήθια της. Ο σκύλος όμως συνέχισε την περιπλάνησή του και δεν έμεινε με καμία σκύλα, διότι ο σκύλος ήξερε καλά ότι αν είχε βρει την 'σωστή' σκύλα για σύντροφο δεν θα χρειαζόταν να μείνει μαζί της, αλλά εκείνη θα ερχόταν μαζί του. Θα ήθελα να σου πω ότι ο σκύλος δεν είναι διόλου εγωιστής, αλλά δεν προλαβαίνω, καθώς δύο μύγες κάνουν επιδρομή στο βαζάκι με την μερέντα και ξέρεις πώς την φυλάω για σένα. Πάω να την υπερασπιστώ!
Α, κι όταν φύγεις τράβα την κουρτίνα. Βαρέθηκα να βλέπω τον ματάκια γάτο να με κοιτάει επίμονα.
No comments:
Post a Comment