Άλφα+Όμικρον

Αναρχία, λέξη βαριά με βαθύ νόημα.
Γένους θηλυκού με τάση προς το ουδέτερο.
Χρώματος μαύρου, άσπρου, κίτρινου, κόκκινου, μπλε, μώβ, φούξια, πορτοκαλί, δεν έχει σημασία ποιό είναι το αγαπημένο σου χρώμα ούτως ή άλλως πάσχει από αχρωματοψία.
Δεν κάνει διακρίσεις.
Συναναστρέφεται πολλές όμορφες λέξεις όπως η αθεεία, η ανυπακοή, η ανεμελειά, ο αγώνας, τα ιδανικά.
Η ηλικία δεν την ενδιαφέρει και μιλάει όλες τις γλώσσες εκτός από την γλώσσα της εξουσίας. Διαβάζει Προυντόν, Μπακούνιν και Κροπότκιν.
Έχει ως σήμα κατατεθέν το κεφαλαίο άλφα μέσα σε ένα κεφαλαίο όμικρον και ως σύνθημα 'Anarchy is Order' (ελληνικά: η αναρχία είναι τάξη).
Όμως οι κακές γλώσσες την συνδέσανε με το χάος, αν και η τάξη αναδύεται μέσα από το χάος στην φύση, την αναρχία, οι ίδιες γλώσσες, την αποσυνδέσανε τελείως από την τάξη.
Παρεξηγημένη είναι, λοιπόν.
Έχει στερητικό α(ν) στην αρχή.
Οι άνθρωποι φοβούνται ότι έχει να κάνει με στέρηση.
Η στέρηση υποδηλώνει άρνηση, αλλά όταν αρνήσαι κάτι πρέπει να ξέρεις το γιατί και τα 'γιατί' απαντώνται καμιά φορά δύσκολα.
Δυστυχώς, τα δύσκολα δεν τα προτιμούν, δεν πουλάνε, δεν δίνουν κέρδος χρηματικό, μόνο πνευματικό.
Έτσι, ελάχιστοι ασχολούνται με το τι είναι η αναρχία και γιατί στερείται της αρχής...
Εσύ;

Θεώρημα Sandwich

Η νύχτα ήταν δύσκολη, αλλά η μέρα ακόμα δυσκολότερη.

Οι καθρέφτες έσπασαν και έμεινες μόνος στο δωμάτιο. Δεν έμειναν ούτε καν οι φανταστικοί σου φίλοι. Τι να πω και για τον εαυτό σου! Αυτόν σου τον πήραν πριν προσθέσεις στο λεξιλόγιό σου την δωδεκαχιλιοστή σου λέξη. 

Είναι δύσκολο να μιλάς με κάποιον που δεν σε καταλαβαίνει. Ειδικά όταν εσύ του μιλάς για ποίηση και αυτός ονειρεύεται μπριζόλες και σπληνάντερα. 
 (Γαμώ το, αυτό δεν έπρεπε να το πω.)

Να μου πεις, φανταστικέ μου αναγνώστη, κι αυτά ποίηση είναι. Σάμπως, και ο Bukowski δεν είχε γράψει το ποίημα 'Σκέψεις Πάνω Από Ένα Σάντουιτς (Thoughts While Eating A Sandwich)';

Πόσο μακρυά απέχουν τα κοψίδια από ένα σαντουιτσάκι;

Εξαρτάται, σου λέω εγώ. Εξαρτάται τι κουβαλάει αυτό το σάντουιτς μέσα του. Που ξέρεις ότι δεν είναι φτιαγμένο για χορτοφάγο;

Η απάντηση είναι απλούστατη! Σιγά μην έτρωγε ο Bukowski σκέτα αγγουράκια με ψωμάκια. Στάνταρ, έβαζε μέσα ζαμπόν, πολύ πιθανόν και μπέικον.

Μα, είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει...

Ημερομηνία παραγωγής, ημερομηνία λήξης, ημερομηνία αναχώρησης, ημερομηνία επιστροφής, ημερομηνία επετίου, ημερομηνία χωρισμού, ημερομηνία γέννησης, ημερομηνία θανάτου, ημερομηνία εκλογών, ημερομηνίες εορτών και εορτασμών.

Ημερομηνία.

Ημερομηνίες.

Όλη μου η ζωή μπορεί να κρυπτογραφηθεί σε ημερομηνίες.

Τα όνειρά μου ,άλλες φορές στριμωγμένα άλλες φορές μέσα στην άπλα, κλεισμένα μέσα σε βαλίτσες, βαλιτσάκια, τσάντες, νεσεσέρ, σακούλες, καμιά φορά και παραμάσχαλα.

Κι αυτά με τη σειρά τους πεταμένα μέσα σε αμάξια, βανάκια, καράβια και αεροπλάνα.

Έχω αλλάξει τέσσερις διευθύνσης 'μόνιμης' κατοικίας. Μόνο μόνιμες δεν ήταν και ούτε θα είναι και στο μέλλον.

 Δεν θέλω να είναι. 

Η μονιμότητα έχει ως συνέπεια την αυταπάτη της τάξης και της ασφάλειας, της τακτοποίησης και της οργάνωσης. Η μόνη οργάνωση που γνωρίζω είναι το οργανωμένο χάος. Την τάξη και την ασφάλεια τα αφήνω για σας.

Από παιδί ήθελα να είμαι σαν τον Καββαδία, να ταξιδεύω μέσα σε καράβια σ'όλο τον κόσμο και να μη δένω πουθενά μόνιμα κι ας είμαι κορίτσι και αυτές οι σκέψεις δεν είναι 'καθώς πρέπει' για το φύλο μου. Το θέμα είναι ότι από μικρή είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν είμαι κάμπια για να με ενδιαφέρουν τα φύλλα. (Ακούγεται καλύτερα όταν δεν το βλέπεις γραμμένο...Σκατά!)

Θέλω να φύγω, αλλά όχι για να γυρίσω πίσω. Θέλω να φύγω έτσι ώστε να μη χρειαστεί ούτε καν να κοιτάξω πίσω. Κάποια μέρα θα το μετανιώσω, αν και δεν έχω μετανοιώσει για τίποτα και ποτέ. Και όχι επειδή δεν έχω κάνει ποτέ λάθος, απλά ήταν τόσα πολλά τα λάθη που δεν άφηναν χώρο για καμιά μετάνοια. Ήρθε ο καιρός να φύγω. Να πάω παρακάτω, να δω τι υπάρχει πίσω από τον λόφο.

Ίσως η θέα εκεί είναι καλύτερη. 

Όμως, πρέπει να κάνω κάμποση υπομονή ακόμα. Είναι δύσκολοι οι καιροί για τους μη-πρίγκιπες. :/

(*)Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το ποίημα του Νίκου Καββαδία "Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia"

Διάλογοι

*

-Ώπα, ώπα! Εσύ είσαι η Lilith από το φόρουμ; Αυτή που είχα δει σε έναν εφιάλτη ότι μας σκότωνε;

-Αυτοπροσώπως! Κι εσύ κάτι μου θυμίζεις!

-Όχι, που δεν θα σου θύμιζα, δαίμονα της κολάσεως.

-Μίλα μου λίγο ακόμα για εκείνο το όνειρο, που ανέφερες.

-Θυμάμαι μόνο ότι ήσουν τεράστια και είχες μεγάλα δόντια σαν ένας mini godzilla.

-Μ'αρέσει ο τρόπος που με ονειρεύεσαι.

*

-Δυνάμωσε, γείτονα, τον Σιδηρόπουλο. Δεν ακούγεται καλά.

-Χαχαχα

-Ε, ακούγεται που ακούγεται, να μην ακούγεται καθαρά;

-Τώρα;

-Τέλεια!

*

Οι διάλογοι αυτοί είναι 100% αληθινοί...Ίσως και 140%.

Για αλλού ξεκινάμε κι αλλού καταλήγουμε...Σ'αρέσει, όμως, ε;

Μόλις διάβασα κάτι σε ένα αγαπητό μου forum για τον Κιάμο και θυμήθηκα το εξής:
Είχε έρθει αυτός στο ακριτικό νησί που τυγχάνει να μένω πριν κάνα χρόνο (;) και την επομένη είχαμε ένα μάθημα που γεμίζει την μεγάλη αίθουσα, ονόματι Α1, όπως, καταλαβαίνετε, οι μπουμπούκες μας δεν πατήσανε στο μάθημα, που γινόταν την βάρβαρη ώρα των 9 το πρωί. Ο καθηγητής, που είχε το εν λόγω μάθημα, έξαλλος που δεν ήρθε σχεδόν κανείς πάει σε έναν συνάδελφό του και λέει: 'Ποιός είναι αυτός ο Κιάμος; Ποιός είναι που δεν ήρθε κανείς στο μάθημα! Απαράδεκτο!'. Η απάντηση του άλλου καθηγητή: 'Βλέπεις, ο Κιάμος μπορεί και γεμίζει ένα στάδιο ολόκληρο κι εσύ δεν μπορείς να γεμίσεις ούτε την Α1.'
Εμένα μου φάνηκε αστείος ο διάλογος. Αν δεν σας άρεσε μπορείτε να ακούσετε Κιάμο.

Πότε πρόλαβε να πάει 3:14;;; Ο π με κυνηγάει αυτές τις μέρες >.>
Είναι και 6/12 ¨/
Ήθελα να γράψω κάτι σχετικό με την ημέρα, αλλά τώρα είν' αργά και πολλοί άλλοι γράψανε ήδη.

Ξημερώνει Τρίτη, μετά Τετάρτη, Πέμπτη, Πρασκευή.............και όλα θα συνεχιστούν με την ίδια ρουτίνα να τα σκεπάζει σα βαριά σκόνι μέσα σε κλεισμένο σπίτι. Η κοινωνία μας είναι ένα κλεισμένο σπίτι, που δεν αλλάζει τίποτα εκεί μέσα. Θα περάσει και το σήμερα, θα περάσει και το αύριο και μεθαύριο κανείς δεν θα θυμάται τίποτα.  Άντε, καλό ξημέρωμα... Βρέχει!

Πληθαίνουμε

Ήταν 1 παρά τη νύχτα. 

Περπάταγα σε ένα σκοτεινό σοκάκι. 

Μια λιγνή, αλλά γνωστή φιγούρα ερχόταν από την απέναντι κατεύθυνση μιλώντας στο κινητό. 

Ξαφνικά ακούστηκε ένα μιάου!

Φυσικά, δεν μπορούσα να μην απαντήσω με ένα μιάου!

Γινόμαστε πολλές και μ'αρέσει! =^^=

 

Το συμβάν αυτό είναι 100% αληθινό.

Μπορεί να συμβεί και σε σένα. Δώσε θάρρος στον σουρρεαλιστή μέσα σου!

Δεν κοιμάσαι καλά; Ίσως φταίει η μοναξιά.

Βράδυ δευτέρας, χωρίς ιδιαίτερες προθέσεις κοιτάζεις το ρολόι. Τακ...τακ...τακ...τακ... Αγαπάς το τακ τακ τακ, σου δίνει σιγουριά και ασφάλεια.

Θέλω να σου πω μια ιστορία. Την έφτιαξα μόνο για σένα. Κράτα την, κράτα την στο μυαλό σου! Κλείδωσέ την εκεί και μην την αφήσεις να βγει από την πόρτα που λέγεται στόμα.

Ένα κρύο πρωινό ο άγνωστος Χ βγήκε στο μπαλκόνι και πήρε μια βαθιά ανάσα. Ήξερε ότι όλη η πόλη έψαχνε να τον βρει. Ένιωσε περίεργα συνδεδεμένος με τον Κ. από την 'Δίκη' του Κάφκα, αλλά έδιωξε τρομαγμένος αυτή τη σκέψη. Μπήκε μέσα στο άχαρο δωμάτιο, ντύθηκε και βγήκε στο δρόμο φορώντας μαύρη κουκούλα για να κρυφτεί από τον κόσμο. Η πόλη ήταν γεωμετρικά τέλεια. Οι κάτοικοι ήταν αλγεβρικά τέλειοι. Όλα φαίνονταν τέλεια προσεγμένα με μαθηματική ακρίβεια. Όμως, υπήρχε ένα πρόβλημα. Υπήρχε ένας άγνωστος Χ, ο οποίος χάλαγε την αρμονία των άλλων. Τους ξεβόλευε από την ρουτίνα τους, τους έβαζε αμφιβολίες για τα πάντα. Όπου ανακατεβόταν ο Χ όλα έχαναν την βολική τους σιγουριά. Κάποιοι άρχισαν να επηρεάζονται. Το θέμα είναι ότι ο Χ τα έκανε όλα αυτά αθελά του. Αυτός το μόνο που ήθελε ήταν να μάθει το πραγματικό του όνομα.

Δεν ξέρω να γράψω το τέλος. Ίσως ξέρεις εσύ.

Μπλα μπλα μπλα λεμόνι

Μεταμεσονύχτιες γουρουνιές έχει σήμερα το μενού, κύριε. Ενδιαφέρεστε;
Πότε καταλαβαίνεις ότι έχεις περάσει το σύνορο της τρέλας; Όταν στέλνεις μηνύματα μέσω φόρουμ στον εαυτό σου και σε βρίζεις κι όλας. Σου 'χει τύχει;

Εδώ Πολυτεχνείο, εκεί Πολυτεχνείο, που είναι το Πολυτεχνείο; Στην οδό Στουρνάρη. Πήγαινε να θαυμάσεις τον μπάτσο στη γωνιά. Μπορεί να ήταν συμμαθητής σου κάποτε. Έγινε όργανο (ποιό όργανο φαντάσου μόνος σου) για τα χρήματα, κατέληξε να βαράει φοιτητές για την ευχαρίστηση. Δεν τον παίρναν για dominatrix σε House of Pain φαίνεται. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου γίναν το '73 (ως παιδί των '80s δεν έχω μάθει να βάζω 19 μπροστά από χρονιές), εν έτει 2011 ακόμα ίδια η χούντα με άλλο όνομα, αλλά ίδια επίθετα να γυροφέρνουν το πτώμα της δημοκρατίας. Άντε, βρε, και στις εκλογές (όταν και άμα γίνουν) να πουληθείτε για κάτι περισσότερο από 30 αργύρια και να ψηφίσετε την ΝουΔου ή μη χειρότερα κάνα ΛΑ.Ο.Σ. (για το οποίο δήλωσε ο γνωστός μπουμπούκος της τιβί ότι δεν είναι ακροδεξιό. Ναι, ρε, σωστά. Πού είναι η ακροδεξιά; Ε, αυτοί είναι πιο δεξιά ακόμα.), βόδια. Το μΠΑτΣΟΚ δεν το αναφέρω καν, γιατί αμά καταφέρει και πάρει πάνω από 10% (κάτι μου λέει θα πάρει και παραπάνω) καλύτερα να αυτοκτονήσουμε όλοι ομαδικώς.

Τελικά ποιος είναι ο πιο σύντομος δρόμος ανάμεσα σε δύο σημεία; Μη βιαστείς να απαντήσεις, είναι παγίδα η ερώτηση.

Δεν είναι ότι δεν μπορώ, απλά δεν θέλω.

Οι σουπερήρωες σε κατάσταση απελπισίας. Ο Batman έχασε όλη την περιουσία του στο χρηματιστήριο και σε λάθος επενδύσεις, τώρα μεθάει κάθε βράδυ σε παρακμιακά μπαρ. Ο μπάτλερ του, ο Alfred, πέθανε από καρκίνο. Η Catwoman εθίστηκε στην κόκα. Η τράπεζα κατέσχε το αόρατο όχημα της Wonder Woman και σε λίγες ώρες εκείνη θα μάθει ότι είναι έγκυος χωρίς να ξέρει ποιός είναι ο πατέρας. Ο Superman δεν χωράει πια στην μπλε στολή του και περνάει τα βράδια του στο redporn. H Lois Lane πήρε γερή δόση υπνωτικών και δεν ξύπνησε ποτέ. Ο Joker έπαθε κατάθληψη και σταμάτησε να γελάει. Η Harley Quinn κατηγορείται για ξυλοδαρμό μπάτσου σε διαδήλωση υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφυλων, αλλά το μόνο που θέλει είναι να παντρευτεί την Poison Ivy. Οι X-men διαλύθηκαν. Ο Wolverine προσπαθεί, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, να πλησιάσει τα παιδιά του την Χ-23, η οποία έγινε ιερόδουλη και τον γιό του, Daken, ο οποίος έγινε πρεζόνι. Ο Magneto, ο οποίος πάσχει από ανία, μαζί με τον Professor-X περνάνε τις μέρες τους σε ένα γεροκομείο.

Και μετά απ' όλ' αυτά μου ζητάς να αγοράσω ριζοσπάστη;

ἀφαίρεσε τὴ νύχτα ἀπ᾿ τὰ μάτια σου – πῶς νὰ παλέψω μόνος με τοὺς δυό σας;

Κι εκεί που κάθεσαι αμέριμνη πάνω σε ένα τείχος και κουνάς παιδιάστικα τα πόδια σου πέρα δώθε έρχεται άλλο ένα παιδάκι σαν κι εσένα, σε αρπάζει και πέφτετε μαζί από το τείχος... Πότε θα προσγειωθείτε; Πάνω σε τι θα προσγειωθείτε; Θα επιβιώσετε από την πτώση; Άγνωστον. Ίσως και αδιάφορον.Ούτως ή άλλως, εσύ ήρθες για την μερέντα και όχι για να σου πω θεωρίες περί έρωτα και αγάπης. Καλή επιλογή δεν λέω. Όμως, τι να σου πω για την μερέντα, ε; Θες να σου πω για την χθεσινή μου μάχη ενάντια σε δύο μύγες, χοντρές και πονηρές, και πώς κατάφερα να διατηρήσω την αξιοπρέπειά της; Ή μήπως για τότε που η μερέντα βγήκε από το βαζάκι της και απλώθηκε με έναν περίεργο ερωτισμό στο πάτωμα; Αν και υποθέτω θα προτιμούσες να ακούσεις κάτι πιο μυστικιστικό, κάτι πιο απόκοσμο, κάτι με περιτύλιγμα την σοφία. Δεν σε κατηγορώ, τα θυμιατά και δυό κουβέντες βρώμικες ανακατεμένες με λίγο κρασί πουλάνε πάντα. Αλλά, ξέρεις κάτι; Φαντάσου μόνος σου τι απέγινε αυτή η βρωμιάρα η μερέντα εγώ πάω να παίξω με την νουτέλλα.

(*) Ο τίτλος της ανάρτησης είναι μικρό ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Διαδρομές και μπούρδες

Φαντάσου, αν και δεν έχει καμιά σημασία, αλλά κάνε μου την χάρη και φαντάσου, έναν σκύλο κι έναν άντρα να περπατάνε σε μια έρημο μες το σούρουπο. Αφού απολαύσεις την διαδρομή τους αρκετά στο μυαλό σου, εκείνοι θα μπουν σε μια πόλη φάντασμα γεμάτη...φαντάσματα. Δεν τα βλέπουν, αλλά ο σκύλος τα νιώθει στο πετσί του, νιώθει τα αόρατα χέρια τους να τον χαϊδεύουν, νιώθει ένα αόρατο πιτσιρίκι να θέλει να του τραβήξει την ουρά. Ο άντρας από την άλλη άνιωθος, καθώς τα homo sapiens αρσενικά έχουν καλύτερες ασχολίες από τα φαντάσματα. Να μη στα πολυλογώ και σε κουράζω, ο άντρας έμεινε στην επόμενη πολή που πήγαν. Οι ιστορίες λένε πως βρήκε μια τρελή κοκκινομάλλα που αντί για γάλα έβγαζε μπύρα από τα στήθια της. Ο σκύλος όμως συνέχισε την περιπλάνησή του και δεν έμεινε με καμία σκύλα, διότι ο σκύλος ήξερε καλά ότι αν είχε βρει την 'σωστή' σκύλα για σύντροφο δεν θα χρειαζόταν να μείνει μαζί της, αλλά εκείνη θα ερχόταν μαζί του. Θα ήθελα να σου πω ότι ο σκύλος δεν είναι διόλου εγωιστής, αλλά δεν προλαβαίνω, καθώς δύο μύγες κάνουν επιδρομή στο βαζάκι με την μερέντα και ξέρεις πώς την φυλάω για σένα. Πάω να την υπερασπιστώ!

Α, κι όταν φύγεις τράβα την κουρτίνα. Βαρέθηκα να βλέπω τον ματάκια γάτο να με κοιτάει επίμονα.