Tuesday 6 December 2011

Για αλλού ξεκινάμε κι αλλού καταλήγουμε...Σ'αρέσει, όμως, ε;

Μόλις διάβασα κάτι σε ένα αγαπητό μου forum για τον Κιάμο και θυμήθηκα το εξής:
Είχε έρθει αυτός στο ακριτικό νησί που τυγχάνει να μένω πριν κάνα χρόνο (;) και την επομένη είχαμε ένα μάθημα που γεμίζει την μεγάλη αίθουσα, ονόματι Α1, όπως, καταλαβαίνετε, οι μπουμπούκες μας δεν πατήσανε στο μάθημα, που γινόταν την βάρβαρη ώρα των 9 το πρωί. Ο καθηγητής, που είχε το εν λόγω μάθημα, έξαλλος που δεν ήρθε σχεδόν κανείς πάει σε έναν συνάδελφό του και λέει: 'Ποιός είναι αυτός ο Κιάμος; Ποιός είναι που δεν ήρθε κανείς στο μάθημα! Απαράδεκτο!'. Η απάντηση του άλλου καθηγητή: 'Βλέπεις, ο Κιάμος μπορεί και γεμίζει ένα στάδιο ολόκληρο κι εσύ δεν μπορείς να γεμίσεις ούτε την Α1.'
Εμένα μου φάνηκε αστείος ο διάλογος. Αν δεν σας άρεσε μπορείτε να ακούσετε Κιάμο.

Πότε πρόλαβε να πάει 3:14;;; Ο π με κυνηγάει αυτές τις μέρες >.>
Είναι και 6/12 ¨/
Ήθελα να γράψω κάτι σχετικό με την ημέρα, αλλά τώρα είν' αργά και πολλοί άλλοι γράψανε ήδη.

Ξημερώνει Τρίτη, μετά Τετάρτη, Πέμπτη, Πρασκευή.............και όλα θα συνεχιστούν με την ίδια ρουτίνα να τα σκεπάζει σα βαριά σκόνι μέσα σε κλεισμένο σπίτι. Η κοινωνία μας είναι ένα κλεισμένο σπίτι, που δεν αλλάζει τίποτα εκεί μέσα. Θα περάσει και το σήμερα, θα περάσει και το αύριο και μεθαύριο κανείς δεν θα θυμάται τίποτα.  Άντε, καλό ξημέρωμα... Βρέχει!



1 comment:

  1. Η κοινωνία μας είναι ένα κλεισμένο σπίτι με κλειστά πατζούρια και οι ένοικοι φοβούνται να δούνε δυστυχώς το φως του ήλιου. Κάποιος τους είπε ότι η καλημέρα στοιχίζει πολύ...

    ReplyDelete