Kαι η άνοιξη μου πρόσφερε το φρικαλέο γέλιο του ηλίθιου

 

Εκείνος ο χειμώνας σε αγάπησε και σου 'φερε ευτυχία.

Ακόμα και η ζωή σου φαινόταν γλυκιά και τρυφερή μητέρα.

Ήρθε η άνοιξη. 

Αυτή η σκύλα έσπασε κάθε προκατάληψη που την θέλει αναγεννησιακή, ερωτική και υπέροχη.
Ήταν αγρια και δίψαγε για αίμα.
Το δικό σου αίμα.
Ήσουν ο σύγχρονος Rimbaud, ένας κολασμένος.
Καταραμένος και το γέλιο σου τρόμαζε τα παιδιά που παίζαν κρυφτό στους δρόμους.
Οι γείτονες άρχισαν να σε αποφεύγουν, όταν δεν το κατάφερναν σε μισούσαν με όλο το μίσος που μπορεί να παράξει μια αστική καρδιά.

Θέλεις να σου πω ένα μυστικό;
Εσύ είσαι εγώ.

Τώρα που κοιτάζομαι μέσα στον καθρέφτη βλέπω το προσωπό σου να στάζει στο πάτωμα.

Μάζεψέ το!Ναι, ναι! Μαζεψέ το! Εσύ, ο ίδιος! 

Μη βάλεις τα σκυλιά να το γλύψουν. Δεν είναι σκλάβοι σου!

χαχαχαχαχαχαχαχαχα

(*) Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το ποίημα 'Κάποτε εάν ενθυμούμαι καλώς' του Arthur Rimbaud.